بیمه های درمانی خصوصی در استرالیا و قوانین کلی آنها

رادیو SBC استرالیا- بیمه خدمات درمانی عمومی یا مدیکر معمولا پوشش کاملی را از خدمات درمانی ارایه می دهد اما مشکل آنجاست که در برخی موارد مانند جراحی های غیر ضروروی یا استفاده از کلینیک های دندانپزشکی دولتی بسیار زمان بر است و بیمار باید ماه ها منتظر بماند تا بتواند از آن خدمات استفاده کند به همین دلیل و مانند بسیاری از کشورها، بیمه خصوصی می تواند راه کاری برای آن باشد.
داشتن بیمه خصوصی در استرالیا الزامی نیست اما دارندگان ویزاهای موقت محبور به استفاده از آن هستند چون راه حل دیگری برای این افراد وجود ندارد و نمی توانند از مدیکر استفاده کنند.

بیمه‌های خصوصی در استرالیا تحت یک چارچوب قانونی مشخص اداره می‌شوند که توسط دولت فدرال تنظیم شده است.
در ادامه برخی از قوانین و مقررات اصلی مربوط به بیمه خصوصی را مورد بررسی قرار داده ایم:

1- قانون بیمه سلامت خصوصی 2007 (Private Health Insurance Act 2007):
این قانون چارچوب کلی بیمه‌های سلامت خصوصی را مشخص می‌کند و مقررات مربوط به پوشش‌های مختلف بیمه‌ای، سیاست‌های شرکت‌های بیمه و نحوه ارزیابی خدمات را تعیین می‌کند.

2- بیمه جامعه‌محور (Community Rating):
بر اساس این اصل، شرکت‌های بیمه حق ندارند به خاطر سن، سلامت جسمانی یا وضعیت پزشکی افراد، حق بیمه بالاتری از آن‌ها دریافت کنند. این قانون تضمین می‌کند که تمام افراد در هر سنی با شرایط برابر به بیمه دسترسی داشته باشند.

3- حداقل استانداردهای پوشش (Minimum Benefits):
شرکت‌های بیمه خصوصی موظف هستند حداقل میزان خدمات و پوشش‌های درمانی را ارائه دهند، که شامل خدمات بیمارستانی و خارج بیمارستانی است. این خدمات باید با استانداردهای تعیین‌شده توسط دولت هماهنگ باشند.

4- سوبسیدهای دولتی (Government Rebates):
دولت استرالیا بخشی از هزینه‌های بیمه‌های خصوصی را به شکل یارانه به شهروندان ارائه می‌دهد تا استفاده از بیمه‌های خصوصی تشویق شود. این یارانه بر اساس سطح درآمد فرد تعیین می‌شود.

5- جریمه مالیاتی (Medicare Levy Surcharge):
افرادی که بیمه سلامت خصوصی ندارند و درآمد بالایی دارند، ممکن است مشمول جریمه مالیاتی شوند. این جریمه به منظور تشویق افراد با درآمد بالا برای استفاده از بیمه خصوصی و کاهش فشار بر سیستم عمومی سلامت (Medicare) اعمال می‌شود.

6- سیاست‌های جایزه سن (Lifetime Health Cover):
اگر فردی بعد از 31 سالگی بیمه خصوصی نداشته باشد و بعد از آن بخواهد بیمه شود، مجبور به پرداخت حق بیمه اضافی به ازای هر سالی که بدون بیمه بوده است، خواهد شد. این قانون به منظور تشویق افراد برای بیمه شدن در سنین جوانی اجرا می‌شود.

7- نظارت و تنظیم‌گری:
نهادهای نظارتی مانند “اداره بیمه سلامت خصوصی استرالیا” (Private Health Insurance Ombudsman) و “کمیسیون رقابت و مصرف‌کنندگان استرالیا” (Australian Competition and Consumer Commission – ACCC) نقش کلیدی در نظارت بر عملکرد شرکت‌های بیمه خصوصی و حفاظت از حقوق مصرف‌کنندگان دارند.

این قوانین و مقررات به منظور تضمین عدالت، دسترسی به خدمات بیمه‌ای و حفظ کیفیت خدمات درمانی در سیستم بیمه خصوصی استرالیا طراحی شده‌اند.

خبر: رادیو اس بی سی استرالیا
Copyright © Radio SBC Australia. All Rights Reserved
Seven Broadcasting Corporation