اخبار
سیدنی و ملبورن در میان شهرهای بزرگ که در تحقق اهداف پوشش درختی ناکام مانده‌اند.
رادیو SBC استرالیا- تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شهرهای سیدنی و ملبورن، همراه با بسیاری از شهرهای بزرگ جهان، حداقل استانداردهای تعیین‌شده برای دسترسی به طبیعت شهری را طبق قانون “3-30-300” برآورده نمی‌کنند. این قانون به حداقل میزان پوشش درختی، دسترسی به پارک‌ها و دید بصری به درختان از خانه یا محل کار اشاره دارد و نشان‌دهنده چالش‌های جدی در برنامه‌ریزی شهری این مناطق است.
قانون “3-30-300” چیست؟
این قانون می گوید که از هر پنجره باید دست‌کم سه درخت دیده شود، محله‌ها حداقل ۳۰ درصد پوشش درختی داشته باشند و ساکنان در فاصله حداکثر ۳۰۰ متری از یک پارک باشند.
بر اساس مطالعه مشترک دانشگاه RMIT و دانشگاه فنی مونیخ روی بیش از ۲.۵ میلیون ساختمان در ۸ شهر بزرگ جهان، مشخص شد که اکثر این شهرها از استانداردهای حداقلی پوشش درختی عبور نمی‌کنند.
تنها سنگاپور و سیاتل توانسته‌اند به حد ۳۰ درصد پوشش درختی دست یابند.
در سنگاپور، ۷۵ درصد ساختمان‌ها سایه کافی دارند و در سیاتل، این میزان ۴۵ درصد است.
اما در ملبورن، فقط ۳ درصد از مناطق مرکزی به ۳۰ درصد پوشش درختی رسیده‌اند، درحالی‌که ۴۴ درصد ساختمان‌ها دست‌کم سه درخت را می‌بینند.
در سیدنی، ۱۷ درصد مناطق پوشش کافی دارند با اینکه از ۸۴ درصد ساختمان‌ها حداقل سه درخت دیده می‌شود.
چرا پوشش درختی اهمیت دارد؟
پروفسور سیسیل کونیندایک، مبتکر این قانون، تأکید می‌کند که وجود درختان و فضاهای سبز برای سلامت جسمی و روانی شهروندان و کاهش دمای شهرها حیاتی است. او می‌گوید که شهرها برای کاهش گرما به حداقل ۴۰ درصد پوشش درختی نیاز دارند.
پروفسور ثامی کروزر از دانشگاه RMIT نیز هشدار می‌دهد که کمبود سایه درختان می‌تواند خطر ابتلا به افسردگی، اضطراب، چاقی و گرمازدگی را افزایش دهد.
مشکلات اصلی اجرای این قانون چیست؟
اندازه درختان: در بسیاری از شهرها درختان کوچک هستند و سایه کافی ایجاد نمی‌کنند.
اولویت پایین درختان در برنامه‌ریزی شهری: درختان معمولاً به دلیل زیرساخت‌هایی مانند کابل‌کشی یا لوله‌گذاری، در اولویت قرار نمی‌گیرند.
چه راهکارهایی برای حل این مشکل وجود دارد؟
- طراحی خیابان‌ها به گونه‌ای که درختان اولویت داشته باشند.
• استفاده از روش‌هایی برای بهبود شرایط رشد درختان، مانند خاک‌ریزی مناسب و دسترسی به آب.
• تأمین بودجه بیشتر برای پروژه‌های مرتبط با درختکاری و افزایش پوشش درختی.
پروفسور کروزر پیشنهاد می‌دهد دولت‌های فدرال یک گروه ویژه برای افزایش پوشش درختی تشکیل دهند و راه‌حل‌هایی برای ادغام درختان با زیرساخت‌های شهری ارائه دهند.
قانون “3-30-300” می‌تواند راهنمایی ساده و مؤثر برای بهبود کیفیت زندگی شهری باشد، اما اجرای آن نیازمند تعهد جدی و سرمایه‌گذاری بلندمدت است.
خبر: رادیو اس بی سی استرالیا
Copyright © Radio SBC Australia. All Rights Reserved
Seven Broadcasting Corporation
