رادیو SBC استرالیا- ساکنان ایالت ویکتوریا از اولین روز سال نو میلادی دیگر به هیچ داروخانه ۲۴ ساعته ایی دسترسی ندارند. انجمن صنفی داروسازی ویکتوریا میگوید که کاهش بودجه دولت ایالتی منجر به کاهش ساعات کار داروخانهها شده است.
دولت ویکتوریا از این اقدام دفاع کرده است و می گوید که تقاضا برای داروخانه های Supercare که خدمات پس از ساعت را ارائه می کردند کاهش یافته است. دولت ویکتوریا در سال ۲۰۱۶ داروخانه های Supercare را برای کمک به کاهش فشار بر بخش های اورژانس بیمارستانهای شلوغ تأسیس کرد.
با این حال از ۲۰ داروخانه اصلی سوپرکر که در سراسر ایالت فعال بودند، تا پایان سال ۲۰۲۳ فقط هشت داروخانه هنوز هفت روز هفته را کار می کردند که از اول ژانویه ۲۰۲۴ آن هشت داروخانه باقی مانده هم فعالیت های خود را متوقف کردند.
انجمن داروسازی میگوید دیگر هیچ داروخانهای در ملبورن وجود ندارد که ساکنان آن بتوانند نسخههای خود را بعد از نیمهشب در آنجا دریافت کنند و این باعث ایجاد شکافی شش ساعته در ارایه خدمات داروخانهها در سراسر شهر میشود.
وزارت بهداشت ویکتوریا این تغییرات را به عدم تقاضا برای خدمات داروخانه های سوپرکر نسبت داد. سخنگوی وزارت بهداشت می گوید: در نتیجه سایر سرمایه گذاری های دولت، تقاضا برای داروخانه های سوپرکر به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و دیگر در برخی مناطق مورد نیاز نیست.
وی افزود که دولت طیف وسیعی از گزینههای جایگزین را برای ویکتوریاییها ایجاد کرده است تا مراقبتهای فوری را دریافت کنند از جمله مراکز مراقبت اولیه اولویتدار، اما نکته جالب این است که برخلاف صحبتهای سخنگوی وزارت بهداشت ویکتوریا هیچ یک از 29 مرکز مراقبت اولیه اولویت در سراسر ایالت از نیمهشب اول ژانویه به دلیل تعطیلات کار نمیکنند، به این معنی که افرادی که در ساعات اولیه صبح نیازهای فوری پزشکی دارند ممکن است همچنان به بخشهای اورژانس بیمارستانها منتقل شوند.
انجمن صنفی داروسازی ویکتوریا می گوید که از تصمیم دولت ایالتی ناامید شده است. پل کراساریس رئیس موقت این انجمن می گوید که به انجمن صنفی داروسازی اطلاع داده شده است که این تصمیم اساساً بر اساس کاهش بودجه است اما در رسانه ها به عنوان کاهش تقاضا برای ارایه خدمات اعلام می شود.
آقای کراساریس افزود: اگر بودجه قطع نمی شد، این داروخانه ها به فعالیت خود ادامه می دادند. خیلی از کارگران شیفتی هستند و باید ساعت دو بامداد در راه خانه چیزی تهیه کنند که متاسفانه دیگر نمی توانند این کار را انجام دهند و این یعنی نادیده گرفتن کارگران شیفتی.